Marcin Kik „Filozofjo po ślōnsku czyli heft do historje filozofje dziadka Kika”
Silesia Progress, Opole 2014 – zarys recenzji (Dariusz Fuchs)
Recenzowana pozycja ma głównie walor porządkujący, przede wszystkim ze względu na systematyczny i chronologiczny wykład biogramów czołowych reprezentantów filozofii, od antyku do współczesności Za istotne zalety pracy uznać także należy rozważania (zawarte w odniesieniu do każdego omawianego autora) a odnoszące się do syntetycznej prezentacji jego poglądów, co zdecydowanie wykracza poza przyczynkarskie i kronikarskie silva rerum historii filozofii. Praca jest warta uważnej lektury i godna polecania osobom zainteresowanym problematyką filozofii i historii cywilizacji, przede wszystkim ze względu na skrupulatną i przemyślaną prezentację poszczególnych sylwetek, w ramach narzuconego sobie przez autora syntetycznego ujęcia (zasadniczo poszczególne omówienia nie przekraczają 2 kartek wydawnictwa, wyjątek stanowią omówienia kierunków (presokratycy; stoicyzm, stoicyzm i epikureizm; gdzie autor kreśli z natury rzeczy (nomen omen) portret zbiorowy reprezentantów).
Niewątpliwą zaletą książki jest również fakt, że poprzez dobór tematyki oraz klarowny sposób prezentacji książka jest przydatna zarówno dla adeptów czy fascynatów - profanów filozofii jak i też dla teoretyków – wykładowców akademickich jest też nie do przecenienia dla wszystkich tych, którzy, jak piszący te słowa, są przekonani, że język śląski z naddatkiem nadaje się do epistemologii otaczającego kosmosu, tego dalekiego jak i też najbliższych stron rodzinnych.
Waloru opracowania – jako źródła inspiracji – dla wszystkich, którzy pragną zaznajomić się z językiem śląskim jak i też dla tych, dla których jest on codziennym środkiem komunikacji, autor recenzji nie będzie nadmiernie podkreślał, gdyż byłoby to zbędne. Należy także z aprobatą odnieść się do samej koncepcji prezentacji omawianych w monografii, co oznacza akceptację struktury treści i prowadzonych w monografii rozważań (istotne jest podanie przy okazji każdego biogramu kluczowych pojęć i terminów dla danego reprezentanta, czy też kierunku). Wywody są przejrzyste i zrozumiałe dla czytelnika. Należy szczególnie autora zachęcić do działań w zakresie dalszej systematyzacji historii filozofii po śląsku i z tego względu należy zachęcić autora do przygotowania kolejnego, wzbogaconego wydania tej interesującej pracy. Pro hac vice, dziękując za biogramy L. Wittgesteina oraz C. Poppera, proponuję wzbogacić o inne postaci „kręgu wiedeńskiego”, (R. Carnap?), a może także sięgnąć do filozofów prawa z tego (i nie tylko) okresu, jak H. Kelsena.
Pro Silesia et scientia maxima gratias ago.
