Publikacje

W świecie zaszły poważne zmiany, które docierają też do słynącego niegdyś z nadprzyrodzonych łask miejsca kultu, dziś niemal zapomnianego sanktuarium na Górze Świętej Anny. O pomoc w wyjaśnieniu niepokojących zjawisk zostaje poproszony franciszkanin, ojciec Eliud Greszel, dawniej jeden z największych specjalistów Kościoła od weryfikacji cudów. Zakonnik jest jednak śmiertelnie chory, a jego wiara słabnie pod wpływem odkryć naukowych podających w wątpliwość sens istnienia chrześcijaństwa.

Trzeci tytuł literackiej klasyki po śląsku wydany przez Media i Rodzina w tłumaczeniu Grzegorza Kulika.

Po Kubusiu Puchatku, czyli po śląsku Niedźwiodku Puchu, dostajemy znakomite tłumaczenie na śląski - tym razem Chatki Puchatka:

Dalsze przigody ôd Niedźwiodka Pucha i jego kamratōw. Ze ksiōnżeczki dowiecie sie, kogo idzie najś przi śniodaniu, kaj trefić hefalumpy i co Krziś robi rano. Klasyka literatury do bajtli we szumnym przekładzie na ślōnski jynzyk.

Integralną częścią książki są oryginalne ilustracje Ernesta Sheparda oraz audiobook czytany przez Mirosława Neinerta.

Album zdjęć Jana Czypionki. ze słowem wstępnym dr Beaty Piechy-van Schagen z Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny” w Chorzowie, Mirosława Neinerta z Tetaru Korez, Tomasza Wilusia Wilka oraz Autora.

To fotografia uliczna nakierowana wyraźnie na portret socjologiczny. I co być może najważniejsze – unikam koloru. Po pierwsze, nie do końca odróżniam barwy, po drugie, uważam fotografie czarno-białe za bardziej autentyczne, mimo że świat czarno-biały przecież nie jest.
Ktoś kiedyś pod moimi fotografiami z zaniedbanych dzielnic śląskich miast napisał, że znajduje w nich czułość, jaką obdarzam swoich bohaterów. Ja sam nazywam to hołdem albo ukłonem, lub też estymą.
Przed jedną ze swoich wystaw tak pisałem w katalogu, co praktycznie bez zmian mogę powtórzyć dzisiaj tutaj, w tym albumie:
„Bez kolorów, bo w starych zapomnianych dzielnicach, wysłużonych fabrykach i kopalniach jest tylko szarość i czerń... Takie są dziś robotnicze osiedla Górnego Śląska. Wyeksploatowane, zaniedbane, bez perspektyw. Tam, gdzie działają jeszcze kopalnie i zakłady jest inaczej, ale w każdym mieście są opuszczone ulice, pełne pustostanów i ruin. Bardzo często przesiedlani są tam ludzie z innych miast, których z różnych powodów nie stać na płacenie czynszu. Tworzą się w ten sposób enklawy biedy i patologii. Koegzystują z miejscowymi, którzy ze łzą woku wspominają czasy świetności takich miejsc jak Lipiny, Chropaczów, Kaufhaus, Kolonia Zgorzelec, Bobrek...
Tylko szarość i czerń... Ale ci, którzy tam mieszkają i mają pracę, nie uskarżają się na zły los. Zachowują radość życia i przywiązanie do tradycji”.

Ze wstępu Autora

Debiutancki tomik śląskiego poety Karola Gwoździa, którego wiersze zadziwiają dojrzałością i przenoszą w świat niezwykły, świat tęsknoty za ojczyzną, w krainę dzieciństwa, a jednocześnie oddają krzyk tysięcy Ślązaków, dla których ziemia śląska to wartość najwyższa. Przestrzeń tomiku wypełniają rozmyślania patriotyczne, wspomnienia, miłość, natura i nostalgia. Oryginałowi w języku śląskim towarzyszy przekład na język ukraiński, który pozwala ukraińskiemu czytelnikowi na zrozumienie Śląska i Ślązaków, a także obrazuje pewnego rodzaju paralele między losami Ślązaków i Ukraińców.

Jako terytorium Górnego Śląska autorzy przyjęli obszar następujących, funkcjonujących w pierwszej połowie XX w. jednostek administracyjnych: niemieckiej prowincji górnośląskiej, polskiego województwa śląskiego oraz czechosłowackiego kraju śląskiego. Poszczególne zagadnienia przedstawione zostały na mapach w formie diagramów oraz symboli. Istotną rolę pełni kolor wyróżniający terytoria poszczególnych państw oraz narodowości. W zależności od tematyki i formatu mapy (dwustronicowe, jednostronicowe) reprezentują różny stopień szczegółowości.

Rok wydania: 2016

"Barbarzyńcy" to formalne i tematyczne nawiązanie do greckiej pieśni żałobnej oraz  współczesnej górnośląskiej pieśni dziadowskiej.                                                 

Pieśni dziadowskie - utwory wykonywane przez wędrownych dziadów lub  w odniesieniu do utworów, które mogłyby być śpiewane przez dziadów (lecz nie ma pewności, czy były, lub z pewnością nie były, lecz pasowałyby do ich repertuaru) albo których styl czy tematyka przypominają pieśni dziadowskie.

W przypadku Barbarzyńców mamy do czynienia z  pieśniami nowiniarskimi. Są to pieśni dziadowskie  omawiające aktualne i/lub historyczne wydarzenia krajowe lub lokalne, zwykle o gwałtownymi lub złowrogim charakterze (rozruchy, wojny, bitwy, klęski naturalne, morderstwa) W tej grupie można odnaleźć zarówno opowieści o bitwach królów jak i wiejskich zbrodniach. Barbarzyńcy mówią zbrodniach i przestępstwach na Górnym Śląsku po roku 1945.

Barbarzyńcy to także pieśni o upadku obyczajów. Są to utwory narzekające na upadek obyczajów (np. brak szacunku młodzieży dla starszych, rozluźnienie dyscypliny wychowawczej itp.), wezwanie do poprawy i przestroga przed karą Bożą. Niektóre warianty tych utworów zbliżają się do pieśni o Sądzie Ostatecznym w treści i lamentacyjnej formie.

Przede wszystkim trzeba podkreślić, że występ wędrownego dziada miał raczej nietypową dla folkloru formułę koncertu, audycji czy wykładu ze wszystkimi tego konsekwencjami obserwowanymi i dziś w podobnych sytuacjach. Dziad jako pojedynczy “podmiot wykonawczy” nawiązywał jednostronny ustny kontakt z wieloma odbiorcami, którzy przyjmowali rolę pasywną. Decydujący  wpływ na formę pieśni dziadowskich miała funkcja fatyczna, czyli polegająca właśnie na uzyskaniu i zachowanie kontaktu z odbiorcami, czemu służył cały arsenał środków nastawionych na dostarczanie im silnych przeżyć i robienie na nim jak największego wrażenia.

https://teatrnn.pl/leksykon/artykuly/piesni-dziadowskie/

Barbarzyńcy to elegie we współczesnym rozumieniu nowożytnym poważny, refleksyjno-wspomnieniowy utwór o miłości i śmierci. Z czasem tematyka ta rozszerzała się o problemy patriotyczne, polityczne, wojenne. Cechą wspólną elegii o różnej tematyce jest to, że podmiot liryczny wyraża swoją postawę bezpośrednio, z prostotą, szczerością, rezygnacją, bez buntu i tragizmu.

https://www.bryk.pl/slowniki/slownik-terminow-literackich/69103-elegia-gr-elegos-piesn-zalobna

Rzeczywistość Barbarzyńców to między innymi skutek skwapliwie wykonywanej dyrektywy:

Moskwa 2.VI.1947. K.AA 113 Instrukcji NKWDnNK/003/47

Łacińsko-niemiecki zbiór najważniejszych wierszy Josepha von Eichendorffa.

Ponad 30 wierzszy Eichendorffa na łacinę przetłumaczyła Anna Elysia Radke.

Tomik dwujęzyczny.

Twarda oprawa.

• Czarna księga prasy śląskiej t.1-2

  tom 1- Górny Śląski, tom 2- Śląsk Cieszyński, Prasa niemiecka

  Red. Joachim Glensk

  Opole: PIN, 2006-2007

  ss. t.1-591, t.2-224

• Format B5

• Oprawa twarda

Opolskie księżne i księżniczki były kobietami niezwykle dzielnymi. W sytuacjach koniecznych potrafiły walczyć o władzę dla siebie i swoich synów. Były energiczne i przedsiębiorcze, potrafiły skutecznie prowadzić politykę zmierzającą do rozwoju gospodarczego swego księstwa. Były pobożne i miłosierne, hojne wobec Kościoła i potrzebujących, odpowiadały na potrzeby społeczne ówczesnego świata. Miały świadomość swojej wartości, czego dowodem są zachowane pieczęcie. Znakomicie wywiązywały się z roli matki, większość z nich urodziła po kilkoro dzieci (rekordzistka nawet dziesięcioro). Te, które zdecydowały się pójść do klasztoru, służyły Bogu najlepiej jak umiały, niejednokrotnie pełniąc najwyższe urzędy klasztorne. Podążały za ówczesnymi nowinkami modowymi, ubierały się według najlepszych wzorów płynących z Europy zachodniej, co widać na zachowanych (nielicznych wprawdzie) nagrobkach. Były dumne i władcze, skromne i pokorne – i jako takie powinny stać wzorem do naśladowania, także dla współczesnych. Jedna z nich (Wiola) przyczyniła się do powstania Opola. Inna (Eufrozyna) była matką króla (Władysława Łokietka), jeszcze inna (Estera? Grzymisława?) omal nie została królową Polski, a kolejną próbowano wynieść na ołtarze (Katarzyna).

Świat baśni Gerharta Barona, urodzonego w Kędzierzynie pisarza. Baśnie rozgrywają się w większości w opolskiej części Górnego Śląska: Źlinicach, Prószkowie, Łubnianach......

Polsko-niemieckie wydawnictwo z reprodukcją kolekcji pocztówek dra Spałka, z syntetycznym obrazem dziejów annogórskiego sanktuarium, skreślonego przez ks. prof. E.Mateję, oraz interesującym rozważaniem krajobrazowo-przyrodniczym jest bardzo oryginalną i godną polecenia książką, która może być pięknym podarunkiem dla każdego.

Twarda oprawa

Projekt „Górny Śląsk w Polsce Ludowej” stanowi próbę syntetycznego i przystępnego opracowania różnych aspektów najnowszych dziejów regionu. Pierwszy tom serii, zatytułowany Przełomy i zwroty, zawiera 13 tekstów opisujących górnośląską specyfikę, regionalne uwarunkowania oraz reperkusje kluczowych wydarzeń w dziejach systemu komunistycznego i Polski w latach 1945–1989. Znajdziemy tu m.in. teksty o „polskich miesiącach” (1956, 1968, 1970, 1980, 1981, 1989) na Górnym Śląsku, tzw. wyzwoleniu przez Armię Czerwoną i początkach władzy komunistycznej, obchodach milenijnych i wizycie Jana Pawła II w regionie. Artykuły zostały wzbogacone o teksty źródłowe oraz bogatą ikonografię.

Wybór z tekstów literackich Hansa Niekrawtza, pisanych prozą. Hans Niekrawietz pochodzący z Opola wiele miejsca w swojej twórczosci poświęca własnie temu zakątkowi. Wyboru fragmentów prozy dokonał prof. Gerhard Kosellek. Książka ukazała się w ramach EDITIO SILESIA z Łubowic.

358 stron

Język: niemiecki