- Zasady Pisowni Języka Śląskiego - Henryk Jaroszewicz
- Pechowiec - Katarzyna Rupiewicz
- TKŎCZE. Tkacze, De Waber, Die Weber - Gerhart Hauptmann
- Sprawa Abrahamczika. W paszczy brunatnej hydry - Monika Kassner
- Po drugiej stronie studni. Górny Śląsk w przekładach - Nina Nowara-Matusik
- Życie podejrzane - Jan Czypionka
- Hobit, abo tam i nazŏd - J. R. R. Tolkien
- Naklejka OBERSCHLESIEN
- Ôzprowki a opowiadania Stanika Fojermana (6 ôzprowek po ślōnsku a polsku)
- Kōmisorz Hanusik i Zakōn Ôstatnigo Karminadla - M. Melon
Horst Bienek "Pierwsza polka" - darmowy audiobook!
Nasze książki w Google Books oraz Google Play
Hobit, abo tam i nazŏd - J. R. R. Tolkien
Cena regularna:
towar niedostępny
dodaj do przechowalniOpis
Klasyczny rōman ôd J.R.R. Tolkiena przełożōny na ślōnski jynzyk. „Hobit” bōł wydany po piyrszy rŏz we 1937 roku i zarŏz bōł pozytywnie przijynty tak ôd krytykōw, jak tyż ôd czytŏczōw. Je to piyrszŏ ze gyszicht, co sie dziejōm we świecie Strzōdziymiŏ, i prawi historyjõ ôd Bilbo Bojtelŏka, tytułowego hobita, co mŏ rŏd swōj dōm i pokōj, a wybiyrŏ sie na przigodã, żeby zdobyć tajlã skarbu wachowanego ôd dracha Smauga.
Dziynki „Hobitowi”, a społym ś nim dziynki trylogiji „Pōn Piestrzyni” świat zaciekawiyła fantastyka, tōż skirz tego autora dzisiej sie widzi za ôjca wysokij fantastyki, a ôbie gyszichty to je ôbowiōnzkowŏ pozycyjŏ na pōłce ôd kożdego fana tego gatōnku.
Przełożōł Grzegorz Kulik, a wiersze, pieśni i śpiywki Mirosław Syniawa.
Hobit małowiela niy wyskoczōł ze skōry, jak syczynie doszło do jego uszōw, i narŏz ôboczōł blade ôczy wytrzyszczać sie na niego.
– Ftoś ty je? – pedzioł a wyciōng sztylet przed siebie.
– Co ôn je, mōj sacss? – szepnōł Golum (co dycki prawiōł do siebie, bo nigdy niy mioł żŏdnego, co by dō niego mōg mōwić). To bez to sam prziszoł, bo naprŏwdã w tyj chwili niy mioł głodu, bŏł ino ciekŏw. We inkszym przipŏdku nojprzōd by chycioł, a dopiyro potym szeptoł.
– Jŏch je pōn Bilbo Bojtelŏk. Straciōł żech cwergi i czarownika i niy wiym, kaj żech je. I niy chcã tego wiedzieć, jak ino stōnd pōdã.
– Co ôn mŏ we rōnckach? – spytoł Golum, kej patrzoł na miecz, co mu sie blank niy podoboł.
– Miecz, ôrynż ze Gōndolinu!
– Sssss – prawiōł Golum i zrobiōł sie moc uprzyjmy. – Mozno siednie sam i poôzprawiŏ kōnsecek, mōj sacss. Rŏd mŏ zŏgŏdki, pra?
Ksiōnżka z ôryginalnymi ôbrŏzkami z brytyjskego wydaniŏ, ilustracyjŏ na ôkładzina naszykowoł Grzegorz Chudy.
Strōny: 336
Ôprawa: miynkŏ
Ksiōnżka ukŏzała sie we raji Canon Silesiae - Bibliotyka Tumaczyń pod nōmerym 12.
John Ronald Reuel Tolkien – angelski pisŏrz, filolog, profesōr staroangelskigo jynzyka i angelskij literatury na Uniwersytecie we Oxfordzie. Nojbarzij je znōmy za autora „Hobita” i trzitōmowego epickigo dzieła „The Lord of the Rings” („Pōn Piestrzyni”), co skirz nich je widziany za ôjca wysokij fantastyki. Popularność świata stworzōnego ôd Tolkiena niy mŏ żŏdnego precedynsu i je to prawy kulturowy fynōmyn. |
Grzegorz Kulik – tumacz, publicysta, popularyzatōr ślōnskij mŏwy. Autōr Korpusu Ślōnskij Mŏwy, platformy Silling.org, ślōnskich przekładōw „Godnij Pieśni” Charlesa Dickensa, „Dracha” i „Pokory” Szczepana Twardocha, „Małego Princa” Antoine de Saint-Exupéry’ego, „Niedźwiodka Pucha” A. A. Milne, „Przigōd ôd Alicyje we Kraju Dziwōw” Lewisa Carrolla i „Kajś” Zbigniewa Rokity. Laureat Gōrnoślōnskigo Tacyta za rok 2018. |
Mirosław Syniawa - ur. w 1958 r. w Chorzowie, poeta, prozaik, tumacz, badacz dziejōw nauk przirodniczych na Ślōnsku, z wydŏwnictwym Silesia Progress spōłpracuje ôd 2014 r.
Grzegorz Chudy – malyrz akwarelista. Głownym motywym jego twōrczości je Ślōnsk, ale ôd bajtla marzōł, coby namalować tolkienowske Strzōdziymie. Terŏz mu sie podarziło!
Wyświetlane są wszystkie opinie (pozytywne i negatywne). Nie weryfikujemy, czy pochodzą one od klientów, którzy kupili dany produkt.
Coś na półce
Drach, czarownik i cwergi. Spōminołch już, iże kożdŏ rajza do Strzōdziymia to przigoda, co dycki wacho przeżyć? Pewnie ja, bo Tolkien czynsto je gościym na tyj strōnie. Wacho to powtōrzić rŏz jeszcze i to tym barzij, iże mōmy ku tymu dobrõ przileżytość, a je niōm ślōnski "Hobit". Cwergowo rajza do Ereboru to niyzapōmnianŏ przigoda, w kerõ dycki wacho rajzować dalszy rŏz! Przed Wami "Hobit, abo tam i nazŏd" - szumnŏ ksiōnżka, za kerymu wiernymu duchowi ôryginału, ślōnski przekłŏd ôdpadŏ Grzegorz Kulik i Mirosław Syniawa, a cołkość je zasugōm wydŏwnictwa Silesia Progress! "We jednyj norze pod ziymiōm miyszkoł sie hobit." Piyknie to brzmi, pra? Dlō mie ja. Ślōnskõ mŏwã idzie przŏć abo jeji niy lubić, ino iże prŏwda (niyporyncznŏ?) na jeji tymat je takŏ, iże w moc przipŏdkach je ôna bliższŏ staropolskiyj mŏwie, aniżeli funkcjōniyrujōncy terŏźnie w ôbiegu polski. Moje skrōmne zdanie na tyn tymat je take, iże ô ślōnskõ mŏwã trza dbać. Jednym z nojlepszych spōsobōw na ôsiōngniyńcie tego cylu (rzecz jasnŏ poza posugowaniym sie ślōnskim na co dziyń) je wydŏwanie i czytanie ksiōnżek po ślōnsku. Bez to ślōnski "Hobit" to tak ważnŏ i pozytywnŏ prymiera. Ô cwergowej rajzie do Ereboru pedziano i napisano było już chyba wszyjsko, tōż niy bydã mierzić. Przizwolã sie jyno w tym placowi podkryślić, iże ksiōnżka to niy ino wstymp do "Pōna Piestrzyni" i zaczōntek szumnyj przigody ze Strzōdziymiem, ale tyż (sōm w sie) kōncek perfekt fantastyki. Niywielkŏ ksiōnżeczka to je coś, ôd czego na dobrõ sprawã zaczła sie ta prŏwdziwŏ, znanŏ nōm dzisioj fantastyka - wacho ô tym pamiyntać. Wrażyniŏ po lekturze sōm ino i jyny pozytywne - ô wiela toć ftoś przebrnie bez ksiōnżkã po ślōnsku. Jŏ żech przebrnoł, bez co z hyrōm mogã sie liczyć do przewidowanych bez Grzegorza Kulika 10% tych, kerzi richtich ksiōnżkã przeczytajōm, a niy jã ino trzimajōm jak cynny artefakt w dōmowym buchschranku (powyżyj przizwolōłch sie przikulać co pedzioł dolmeczer z trefu autōrskigo w Tyjatrze Korez z 28.03.2023). Niy chcã ôzprawiać o wōntku tykajōncym tego, wiela ôsōb czytŏ ksiōnżki po ślōnsku - chcã ino fest do tego przeprzić. Ino eli wacho siōngnōńć po "Hobita"? Ôdpowiydź je prostŏ i klarownŏ: jak nojbarzij JA! "Hobit" kerego przełożōł Grzegorz Kulik (i Mirosław Syniawa, kery ôdpadŏ za ślōnski przekłŏd śpiywek i wierszōw ôryginału) to piykny dynkmal ślōnskij mŏwy, co doceni kożdy czytŏcz włŏdajōncy tym gŏdkōm. Wacho podkryślić w tym placowi niy ino trefność, ale tyż idyjŏ dolmeczera w placach, co wymŏgały idyje. Jak bez tyn przikłŏd przełożyć na ślōnski ôdpowiednik ôryginalny miano pancernyj treski z mithrilu (darōnek krasnoludów dlŏ Bilba) abo samo ôkryślynie "hobbit"? Przecã w ślōnskij mŏwie te pojyńciŏ nigdy wczaśnij niy funkcjōniyrowały. Propozycyje Grzegorza Kulika to, ôdpednio, "pancermantel" i "hobit" (jenyn "b" z wiynksza bez to, coby ôdrōżnić przekłŏd ślōnski ôd polskigo). Przijymnie dlŏ ucha (jak tyż dlŏ ôka). Co do zamieszczōnych w ksiōnżce kwiŏtkōw, to zdradzã jednã rzecz, kwestyjõ tykajōncõ trolli - za jedyne w cołkim "Hobicie" gŏdajōm ône po polsku! Powōd takij idyje Grzegorz Kulik zdradziōł w jednyj ôzprŏwce, a je ôna tako, iże... je to zabiyg cylowy. Czymu? Po piyrsze pamiyntejmy, iże ta ksiōnżka je po ślōnsku. Po druge: jeźli siōngnymy pamiyńciōm do polskich ksiōnżek, co w nich skazuje sie kogoś gupigo, to tyn ftoś aże nader czynsto gŏdŏ... po ślōnsku. Tak tōż tym razym gupie, ôciynżałe trolle dlŏ kōntrastu gŏdajōm po polsku. Ot, takŏ małŏ, cylnŏ riposta wzglyndym wszyjskich niy majōncych anungu abo majōncych ô miyszkańcach Ślōnskŏ błyndne myślynie. W cołkij tyj książkowej historyje ciynżko tyż niy spōmnieć ô perfekt ôkładzina, co autorym je Grzegorz Chudy - malyrz akwarelista z Nikiszowca. Głownym motywym jego twōrczości je co prŏwda z wiynksza Ślōnsk, ale w Strzōdziymiu czuje sie tyż kōmfortowo! Ksiōnżka to bez wōntpiyniŏ szumnŏ przigoda. I piykny przekłŏd. Ślōnski "Hobit" we spōsōb prosty i bez wōntpiyniŏ fungujōncy na fantazyjõ wkludzŏ czytŏcza do światu znany nojbarzij dziynki "Pōnowi Piestrzyni". Baj niy czuć tukej mrokwie, co dopiyro bydzie - to ino przijymne fantasy ô cwergach, hobitach, czarownikach i drachach. Ksiōnżka wciōngŏ, a jeji bohatyry na dugo zapadajōm w pamiyńć. Aże chce sie wandrować i bić sie u jejich boku. Tolkien we swojij piyrszyj ksiōnżce spaniale pokŏzoł koncept, kery dopiyro rodziōł sie w Jego gowie. Podle mie wander bez Strzōdziymie nojlepij zaczōńć prawie ôd tyj pozycyje. Przidōm jeszcze, iże wacho mieć nadziejã na to, iże niy ma to ślōnski kōniec wzglyndym Tolkiena. Silesia Progress i Grzegorz Kulik starajōm sie ô prawa do wydaniŏ ślōnskij wersyje "Władcy Piestrzyni"! Trzimmy krzciuki: "Pōn Piestrzyni” bydzie wyglōndoł piyknie! https://cosnapolce.blogspot.com/2023/04/hobit-abo-tam-i-nazod-j-r-r-tolkien.html
lubina@interia.pl
Test literacko-godkowy: Hobit małowi__ __ __ 1) niy wyskoczōł z__ 2) skōry, j__ __ 3) syczynie dos__ __ __ 4) do jego us_ __ __ __ 5), i na__ __ 6) ôboczōł bl__ __ __ 7) ôczy wytrzyszczać s__ __ 8) na niego. Ft__ 9) ty j__ 10)? - pedzioł a wyc__ __ __ __ 11)? sztylet pr__ __ __ 12) siebie. - C__ 13) ôn je, m__ __ 14) sacss? - sze__ __ __ __ 15) Golum (co dy__ __ __ 16) prawiōł do sie__ __ __ 17), bo nigdy n__ __ 18) mioł żŏdnego, c__ 19) by dō ni__ __ __ 20) mō __ 21) mōwić). T__ 22) bez to s__ __ 23) prziszoł, bo napr__ __ __ __ 24) w t__ __ 25) chwili niy mi__ __ 26)? głodu, b __ 27) ino cie__ __ __ 28). We inkszym przi__ __ __ __ __ 29) noj__ __ __ __ 30) by chycioł, __ 31) dopiyro potym sze__ __ __ __ 32). - Jŏ __ __ 33) je p__ __ 34) Bilbo Bojt__ __ __ __ 35). Stra__ __ __ żech cwe__ __ __ 36) i czarownika __ 37) niy wiym, k__ __ 38) żech je. __ 39) niy chcã te__ __ 40) wiedzieć, jak i__ __ 41) stōnd pō__ __42). - C__ 43) ôn mŏ w__ 44) rōnckach? - spy__ __ __ 45) Golum, kej pat__ __ __ __ 46) na miecz, c__ 47) mu sie bl__ __ __ 48) niy pod __ __ __ .__ 49)? - Miecz, ôrynż z__ 50) Gōnd__ __ __ __ __ 51)? - Sssss - prawiōł Go__ __ __ 52) i zrobiōł s__ __ 53) moc uprzyjmy. ? Mo__ __ __ 54) siednie sam __ 55) poôzprawiŏ kōns __ __ ____ 56), mōj sa__ __ __ 57). Rŏd m__ 58)? zŏg__ __ __ __ 59), pra? – Jŏch je pōn Bilbo Bojtelŏk. Straciōł żech cwergi i czarownika i niy wiym, kaj żech je. I niy chcã tego wiedzieć, jak ino stōnd pōdã.