
- Pippi Långstrump (po ślōnsku) - Astrid Lindgren + audiobook
- Ciulandia - Henryk Waniek
- Reisememoiren – Adam Pe(j)ter Kubik
- Underground. Rebelia - František Kotleta
- La danse macabre. Racibōrz - Rybnik, zbrodnie na granicy - Marcin Szewczyk
- Ślązacy - cz. 6
- Niebieska walizka. Pożegnanie z Breslau - Marianne Wheelaghan
- E-BOOK: Ciulandia - Henryk Waniek
- Przemilczane - Monika Neumann
- Naklejka SILESIA

Mecynas ślōnskij gŏdki - szczegóły i donatorzy
Nasze książki w Google Books oraz Google Play

Utopek - Leszek Libera





Opis
Książka powstała pierwotnie w języku niemieckim. Niedawno ukazało się jej polskie tłumaczenie. Podobno najważniejsza książka o Górnym Śląsku, jaka powstałą w XXI wieku...a może nawet po 1945?
Sprawdźcie sami!
Już dawno nie ukazała się taka książka jak ta, tekst tak gniewny, tak słowotwórczo gorzki i absurdalnie jasny, tak wyrafinowanie jędrny i oryginalny poprzez nasycenie tradycją, tak przekorny i zarazem tak mądrze skomponowany.
Leszek Libera zgrupował wielowarstwową tkankę akcji i motywów swojej powieści zaczynającej się tuż po zakończeniu II wojny światowej i wkroczeniu Armii Czerwonej na Górny Śląsk, teren zagorzałych historycznie sporów narodowych między Polską a Niemcami, wokół spektakularnie nakreślonego narratora pierwszoosobowego, utopka w wieku dziecięcym, którego przodkowie przenieśli się na Ziemię z planety Utopia. W polskiej tradycji utopiec lub utopek jest często złośliwym duchem wodnym, mogącym przybrać ludzką postać. Szczególnie rozpowszechniony jest w bajkach i podaniach śląskich. Utopki powstają ze zwłok topielców lub ze spędzonych płodów. W powieści Libery taki utopek z odwróconym spojrzeniem outsidera, nie biorąc pod uwagę kulturowo uwarunkowanych granic tabu i zakazów myślenia, odsłania cechy życia społeczności, w której się znalazł. Czytelnikom nieznającym tego świata może się on wydawać jeszcze bardziej osobliwy niż sam bohater opowieści. [...] Poprzez płynne włączanie do wypowiedzi wszystkiego, o czym jest mowa w środowisku bliskim utopkowi, narracja staje się jednym wielkim, bogatym językowo kolażem głosów i tekstów epoki powojennej.
[…] Ta pozycja wyjściowa pozwala wpisać omawianą powieść w niedługi, ale doborowy szereg poprzedników, należących do najjaśniejszych punktów literatury światowej. Mowa tu o Gargantui i Pantagruelu (1532–1535) Rabelais’go, o Don Kichocie (1605–1615) Cervantesa, o Przygodach Simplicissimusa (1668–1669) Grimmelshausena […] i o Blaszanym bębenku (1959) Güntera Grassa – we wszystkich tych powieściach autorzy wprowadzają do otoczenia postać, która mimo folklorystycznej przynależności wybija się ponad nie ze względu na swoją groteskową inność.
Z posłowia Jürgena Joachimsthalera