Śląsk to nie dziś nie tylko Polska, ale spory jego kawałek znajduje się w Republice Czeskiej. Tworzy na nim wiele Autorek i Autorów, którzy pokazują, że śląskość jest wartością ponad granicami państwowymi.

Przedstawiamy Wam 3 z wydanych u nas książek, które przybliżą fenomen tego skrawka ziemi. Kupując je w komplecie zapłacicie tylko za 2!

Każdą z książek można też zakupić z osobna:

Grunt - Anna Malchárková

Czereśniową aleją - Eva Tvrdá

Kolejka nad Landekiem - Petr Čichoň

Francuska 12 to adres znany wszystkim katowiczanom. 11 listopada 1934 roku uroczyście otwarto tam Dom Oświatowy. Śląski wojewoda, Michał Grażyński, mówił wówczas o nim: „Dom, który ma być twierdzą myśli polskiej…”. Wielu uważa, że od zawsze była to siedziba Biblioteki Śląskiej, ale to nieprawda. Początki były zupełnie inne: zjazdy, odczyty, bale, rauty, rewie mody, a nawet kursy gotowania. Chyba żaden przedwojenny budynek w Katowicach nie był świadkiem tylu ważnych wydarzeń. Odbywały się w nim spotkania żołnierzy, hodowców gołębi, księgowych, a gościli m.in. Wojciech Korfanty, Michał Grażyński, Melchior Wańkowicz czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. Tutaj żegnano konsula francuskiego Emmanuela Lanciala oraz Franciszka Paccię przed europejskim tournée. Bywały – Zofia Kossak, Maria Kokoszyńska-Lutmanowa, Janina Omańkowska, a nawet anarchistka i współzałożycielka Ligi Kooperatystek, Maria Orsetti.

Wielka polityka, codzienna praca organizacji kulturalno-oświatowych, ale także wątki sensacyjne – to wszystko znajdziesz, Drogi Czytelniku, w tej książce, napisanej z okazji 100-lecia Biblioteki Śląskiej, instytucji od początku związanej z budynkiem przy Francuskiej 12.
Bogato ilustrowana publikacja przedstawia fascynujące dzieje gmachu i jego lokatorów. Raptem kilka lat działalności Domu Oświatowego okazało się tak obfitujące w wydarzenia, że zebrano je w obszerną formę kalendarium, pokazującego znamienite początki instytucji nazywanej dziś Biblioteką Śląską.

Klan wampirów grasuje na Śląsku!

Z licznej gromady wampirów pozostają już tylko dwaj krwiopijcy Paul i Erwin. Są już bardzo starzy, nieporadni i... słabi. W szybkim tempie tracą swą nadzwyczajną moc. Są świadomi, że jeśli nie napiją się krwi, wnet nastąpi ich kres i przemienią się w dwie... kupki popiołu. Powracają na swój rodzinny Górny Śląsk, aby tam dopełnić swego wampirzego żywota.

Czy tak się stanie?... Skąd się nagle wziął siejący strach, przerażenie i trwogę, Klan Wampirów?... Czy odważna grupa Ślązaków poradzi sobie z krwawymi upiorami?...

O tym dowiecie się z tej książki opowiadającej historię groźnej, a zarazem i... wesołej drużyny krwiopijców.

Zabawny strach - oto klimat czarnej komedii "Klan Wampirów".

Kōmplet wszystkich 5 tōmōw "Kōmisorza Hanusika" ôd Marcina Melōna w cynie 4!

Miej szpas i szporuj!

"Kōmisorz Hanusik" - drukowany już 16. rŏz!

"Kōmisorz Hanusik. We tajnyj sużbie ślōnskij nacyje"

"Kōmisorz Hanusik i Sznupok"

"Kōmisorz Hanusik i umrzik we szranku"

"Kōmisorz Hanusik i Zakōn Ôstatnigo Karminadla"

"Księgi" Adama Boberskiego to literacki kalejdoskop, który wciąga czytelnika w wir postmodernistycznej prozy. To dzieło, które wymyka się prostym klasyfikacjom, łącząc w sobie elementy fantastyki, filozofii i popkultury w fascynującą całość.

Autor tworzy gęstą sieć odniesień literackich i kulturowych, prowadząc nas przez labirynt opowieści, cytatów i aluzji. Od wrażliwego rzeźnika, którego historia przywodzi na myśl bohaterów Dostojewskiego, po magiczną wieś Powitną, przypominającą Macondo Márqueza - każda strona tej książki jest pełna niespodzianek i intelektualnych wyzwań.

Boberski mistrzowsko żongluje konwencjami, tworząc "galopujący postmodernistyczny kolaż nawiązań i odwiązań". Jego proza zmusza czytelnika do wysiłku, do przypominania sobie dawno czytanych lektur i oglądanych filmów, ale nagrodą jest niezwykłe doświadczenie czytelnicze.

"Księgi" to nie tylko popis erudycji - to również głęboka refleksja nad kondycją człowieka, religią i kulturą.

 To literatura, która nie boi się zadawać trudnych pytań i kwestionować utarte schematy myślowe.

Styl Boberskiego, określany mianem "boberszczyzny", jest wyrazisty i niezapomniany. Jego "zwariowany ton osobistej gawędy" łączy to, co polskie i arcypolskie, z tym, co ludzkie i arcyludzkie, tworząc unikalne literackie doświadczenie. "Księgi" to lektura wymagająca, ale niezwykle satysfakcjonująca.

To książka dla tych, którzy cenią literaturę ambitną, pełną odniesień i ukrytych znaczeń. Jak napisał Bruno S., "Mocarne. Boberski ustanowił nowe regiony herezji. Krzepią serca zmarłych."

Jeśli jesteś gotów na "apokryficzny zawrót głowy wzbudzony w centryfudze tekstów i kontekstów", jak określił to Stanisław L., "Księgi" Adama Boberskiego są lekturą obowiązkową. To dzieło, które zostanie z tobą na długo po przewróceniu ostatniej strony, zmuszając do refleksji i ponownego przemyślenia tego, co wydawało się oczywiste.

Świat legł w gruzach. Ludzie zbudowali sobie schronienie – Miasto na ogromnych filarach, zabezpieczone przed wszelkimi ziemskimi zagrożeniami. Ale to odległe dzieje. Tak odległe, że nikt już ich nie pamięta. A każdemu, kto cokolwiek wie na ten temat, grozi pościg tajnej służby cesarskiej Polit, bo świat poza Miastem nie ma racji bytu. Przynajmniej nie dla tych, którzy nie są wybrańcami. Jednak stare tajemnice lubią niespodziewanie powracać. Gdy w Mieście zaczynają w niejasnych okolicznościach znikać dzieci, najlepszy śledczy Politu uświadamia sobie, że sprawy mają się inaczej niż wbijano mu do głowy przez całe jego życie.

Zapraszamy do lektury pierwszego tomu trylogii zatytułowanej Miasta.

Tłumaczenie: Ilona Gwóźdź-Szewczenko

Strony: 464

Drugi tom serii postapo "OPAD" Františka Kotlety

Wojna się skończyła. Po dawnej planecie pozostały tylko wspomnienia i zgliszcza po uderzeniach setek nuklearnych głowic. Stary świat zniknął, a nowy jest całkiem inny – dziki, bezwzględny, radioaktywny... Resztki ludzi próbują przetrwać w jego ruinach i zbudować coś na kształt cywilizacji. Są jednak i tacy, którzy nie chcą cywilizacji. W rzeczywistości nie chcą też dziczy. Pragną tylko jednego – dokończyć robotę, którą światowe mocarstwa rozpoczęły swoją wojną. A przeciwko nim stoją ci, którzy wierzą w nowy początek. Ale czy ten świat jest w ogóle wart ocalenia?

Strony: 320

Tłumaczenie: Ilona Gwóźdź-Szewczenko

W 2027 roku Rosja napadła Ukrainę, ale świat zjednoczył swoje siły, by uniemożliwić zdobycie Kijowa. Przyparta do muru Moskwa zrzuciła bombę atomową na Warszawę, co rozpętało nuklearny armagedon.

Jest rok 2050. Walki ustały. Kilkadziesiąt tysięcy ludzi przetrwało w zgliszczach Pragi, robiąc wszystko, co w ich mocy, aby zachować coś na kształt cywilizacji. Grupka weteranów wojennych musi opuścić Pragę. Czeka ich podróż przez terytorium, gdzie co chwila zmienia się rząd w zależności od tego, kto w jakiej strzelaninie zdobywa przewagę, kto aktualnie tam się znajdzie i ma więcej ludzi lub amunicji. Mają do spłacenia dług. Honorowy dług z czasów, kiedy takie rzeczy miały jeszcze jakąś wartość.

* * *

Kotleta to rasowy, zaprawiony w boju rzemieślnik słowa. Pisarski odpowiednik preppersa, wyruszający na swoje gatunkowe wyprawy z pełnym warsztatowym oporządzeniem, umiejętnościami i nastawieniem, że liczy się i cel, i droga. Nie inaczej jest z „Opadem” – to bardzo solidne, przemyślane i dynamiczne postapo, które nie zawiedzie fanów gatunku. Dla nowicjuszy może być natomiast świetnym startem. Kotlecie można zaufać –  to będzie emocjonująca podróż.

JAKUB ĆWIEK

Dwie książki Gintra Pierończyka w cenie jednej! "Plecionka" i "Meandry załęskiego sportu" za jedyne 35 złotych, zamiast katalogowych 65!

"Plecionka" to najnowsza książka autora: https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Ginter-Pieronczyk-Plecionka/1285

"Meandry załęskiego sportu" zostały wydane w 2017: https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Meandry-zaleskiego-sportu-Ginter-Pieronczyk/1153

Mówią, że mowa jest srebrem, a milczenie złotem. Czy zawsze? Czy przypadkiem milczenie nie jest sposobem na wyparcie z pamięci tragicznych wydarzeń, których się było świadkiem albo współsprawcą? Czy nie powoduje cierpienia, nie niszczy rodzin, nie dzieli społeczności? Czy nie zabija?

Annemarie, która przybywa z głębi Rzeszy na opolską wieś, by w ramach Reichsarbeitsdienst pełnić służbę w gospodarstwie Stanoschów i Paul, który, oczekując na wezwanie do Wehrmachtu, zmaga się z rodzinnymi problemami przerastającymi jego młodzieńczy umysł. Oboje są młodzi, oboje są świadkami takich wydarzeń i oboje woleliby nie wiedzieć i nie widzieć.

Te ôpolske dziołchy, wielkie paradnice, kŏzały se posyć cerwōne spōdnice…” Monika Neumann czerwonej spódnicy jeszcze nie posiada, ale ôpolskōm dziołchōm jest z krwi i kości. Jest absolwentką Instytutu Filologii Germańskiej w Opolu i już za bajtla odkryła w sobie szczególne upodobanie do historii o tym, jak na jej małym skrawku Ślōnska bōło piyrwej.

Sicco (Powieść o świętokradztwie i męczeństwie)

Rok 997: Z rąk Prusów ginie czeski biskup Wojciech. Jego zabójcą jest wojownik (lub kapłan) o imieniu Sicco.

Rok 1923: Z katedry w Gnieźnie zostaje skradziony relikwiarz z czaszką świętego Wojciecha.

Rok 2000: Młody mężczyzna przyjeżdża zamieszkać w pustym pensjonacie na Żuławach Wiślanych. Po okolicy krąży legenda o zlinczowaniu podczas II wojny światowej miejscowego zabójcy rozkopującego groby… Co mają ze sobą wspólnego wydarzenia z różnych epok? I czy święty Wojciech to chrześcijański Hamlet?

"Sicco", to oniryczna i intrygująca wyprawa w przestrzeń początków polskiej państwowości oraz tajemniczych i niewyjaśnionych kradzieży relikwii św. Wojciecha, z Katedry Gnieźnieńskiej, w XX wieku. Autor, poszukując wyjaśnień, dokonuje swoistej rekonstrukcji wydarzeń, operując elementami historii alternatywnych, mistyki a nawet horroru.

"Słodko gorzkŏ poezyjŏ” to debiutancki zbiōr rymowanich tekstōw pisanich po ślōnsku – prosto ze serca i ze życiŏ.

Ksiōnżka podzielōnŏ je na sztyry czynści – Heimat, Ślōnské Love Story, Przemyjślyniŏ i Rozmajté – do kŏżdyj ze nich przetumaczōni je wybrani wiersz ôd Josepha von Eichendorffa ze niymieckiygo na ślōnski, co łōnczi stare ze nowym i podkrejślŏ, jakŏ bogatŏ je ślōnskŏ spuściznã.

To głos dzisiejszyj Ślōnzŏczki, co wzruszŏ, rozśmieszŏ, zadŏwŏ pytania i poradzi popajść we zadumã. Ślōnskŏ godka niy je tukej ino folklorym, ale nowoczesnym narzyndziym, ftore pozwalŏ ôpowiadać świat po naszymu.

W okolicy Bruntala, na polsko-czeskim pograniczu, został zamordowany były inspektor Gestapo. Jego śmierć rozdrapuje stare rany i odsłania dawne tajemnice. Wybierzcie się do Czechosłowacji po upadku komunizmu, gdzie nie wszystko jest tak, jak to pamiętacie z historii. Czy podobne wydarzenia mogłyby mieć miejsce na terenach przyznanych Polsce po 1945 roku?

Zbliżają się pierwsze wolne wybory w Czechosłowacji po upadku komunizmu. W regionie przy granicy z Polską robi się gorąco. Ponad milion Niemców, którzy zostali tu po wstrzy­maniu wysiedleń, domaga się swoich praw. Podczas gdy w Pradze szerzy się strach przed powrotem komunistów do władzy, a w Bratysławie coraz głośniej mówi się o więk­szej autonomii, Niemcy na pograniczu stawiają czoła wyzwa­niom, które przynosi nowo zdobyta wolność.

Jak mogła wyglądać sytuacja Czechosłowacji po aksamitnej rewolucji, gdyby nie wysiedlono wszystkich Niemców Sude­ckich? Historia inspirowana prawdziwymi zdarzeniami i miejscami.

Kolejna odsłona nowego odłamu literackiego – roMENtasy. Męskiej i zdecydowanej odpowiedzi na „romantasy”.

Czy w stechnologizowanym świecie jest jeszcze miejsce na uczucie zwane miłością? I czymże jest ów dziwny stan ducha, zniewalający zmysły oraz zagłuszający zdrowy rozsądek? W zbiorze pt. Śmierć Tristana zebrano dziesięć opowiadań, pisanych na przełomie XX. i XXI. wieku, ukazujących człowieczeństwo w całym spectrum niecodziennych sytuacji.

Autor wybiegając w mniej lub bardziej niedaleką przyszłość, reflektuje się nad ludzkością i możliwym wpływem rozwoju technologii na wszystko, co niby wiemy o doświadczaniu tzw. miłości. Często były to wizje ponure i niezbyt optymistyczne, ale i - jak się okazało w kilku wypadkach - niemal prorocze.

Oto dziesięć tekstów. Pisanych na przestrzeni 40 lat pracy twórczej wrocławskiego literata, dramaturga krytyka i redaktora – Jacka Inglota. Jakże różnych od siebie. I jednocześnie spiętych wspólnym, wyrażonym w podtytule zbioru - mianownikiem.

Kolejna odsłona męskiego punktu widzenia na "te sprawy" pod tagiem #roMENtasy!

Drugi tom bestselleru Františka Kotlety:

Świat pogrążył się w ciemnościach, ale Praga City w roku 2108 to szczęśliwe miasto, pełne milionów zadowolonych mieszkańców i mieniące się neonami. Przynajmniej tak twierdzi City News. Ale nawet redaktorzy wszechobecnego kanału telewizyjnego wiedzą, że pod powierzchnią dojrzewa rewolta. Korporacje się rozpadają. Po wielu latach ogłoszono wybory, a kampania wyborcza przynosi nie tylko słowne potyczki, ale także krew na ulicach. Ulicami miasta kroczy Cybermesjasz, rzekomy wybawiciel poniżanych mas, rozczarowanych kultem cybernetycznych czarodziejek.

Detektywa Vachtena zajmują jednak inne problemy. Giną wpływowi ludzie, a do City News spływają informacje od mordercy, który sam siebie nazywa Zodiakiem. Na domiar złego praska młodzież ulega magii retrorapowych wersji piosenek Hany Zagorovej i Heleny Vondráčkovej.

Witajcie w postpunkowym świecie Františka Kotlety, który oczarował tysiące czeskich czytelników i stał się bestsellerem lockdownu w roku 2020, 2044, 2056, 2077 – a w wersji uzupełnionej także w roku 2103.

Uwaga: tylko 18+

Album zdjęć Jana Czypionki. ze słowem wstępnym dr Beaty Piechy-van Schagen z Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny” w Chorzowie, Mirosława Neinerta z Tetaru Korez, Tomasza Wilusia Wilka oraz Autora.

To fotografia uliczna nakierowana wyraźnie na portret socjologiczny. I co być może najważniejsze – unikam koloru. Po pierwsze, nie do końca odróżniam barwy, po drugie, uważam fotografie czarno-białe za bardziej autentyczne, mimo że świat czarno-biały przecież nie jest.
Ktoś kiedyś pod moimi fotografiami z zaniedbanych dzielnic śląskich miast napisał, że znajduje w nich czułość, jaką obdarzam swoich bohaterów. Ja sam nazywam to hołdem albo ukłonem, lub też estymą.
Przed jedną ze swoich wystaw tak pisałem w katalogu, co praktycznie bez zmian mogę powtórzyć dzisiaj tutaj, w tym albumie:
„Bez kolorów, bo w starych zapomnianych dzielnicach, wysłużonych fabrykach i kopalniach jest tylko szarość i czerń... Takie są dziś robotnicze osiedla Górnego Śląska. Wyeksploatowane, zaniedbane, bez perspektyw. Tam, gdzie działają jeszcze kopalnie i zakłady jest inaczej, ale w każdym mieście są opuszczone ulice, pełne pustostanów i ruin. Bardzo często przesiedlani są tam ludzie z innych miast, których z różnych powodów nie stać na płacenie czynszu. Tworzą się w ten sposób enklawy biedy i patologii. Koegzystują z miejscowymi, którzy ze łzą woku wspominają czasy świetności takich miejsc jak Lipiny, Chropaczów, Kaufhaus, Kolonia Zgorzelec, Bobrek...
Tylko szarość i czerń... Ale ci, którzy tam mieszkają i mają pracę, nie uskarżają się na zły los. Zachowują radość życia i przywiązanie do tradycji”.

Ze wstępu Autora