Moja babcia gotowała dla Gierka. Kulinarna podróż na Śląsk w czasach PRL-u

W ślōnskij kuchnie. Ksiōnżek ô kuchnie i ô warzyniu znojdymy w ksiyngarniach srogo, sōm jednak postrzōd nich take, kere uzdanie zasugujōm na bliższõ uwŏgã! Takõ ksiōnżkōm je bez dwōch zdań "Moja starka warziła dlŏ Gierka. Kulinarnŏ rajza na Ślōnsk w czasach PRL-u": niesamowicie przidajny, praktyczny i smakowity zbiōr 95 receptōw prosto z Ślōnskŏ, a kōnkretnie z ôkolic Rybnika. Hazŏk za pasym, biercie sie tōż za lekturã - przed Wami zestŏw kuchynich receptōw na Hazŏka (i niy ino) last minute! Tytuł ksiōnżki może być niyco mylny, bo same recepty niy majōm z politykōm nic spōlnego. Chodzi sam radszyj ô pokŏzanie, na czym polygŏ (i polygała) ślōnskŏ kuchnia w czasie, kery nojlepij spamiyntoł podle swojigo dzieciństwa autōr, a mŏwa ô czasach PRL-u. Wszyjske zawarte sam recepty połne sōm ciepłŏ, szumnych wōni i niyôbyczajnych smakōw, jake idzie znojś ino w babcinej kuchnie. Aleksander Szojer przytoczo nōm niyzapōmniane recepty kuchynie od swojij starki i cołkij familije, co bydōm dzisioj tak samo na placowi, co dŏwnieć. Co do czysto ślōnskij kuchnie, to znojdymy w postrzodku zbiōr receptōw, co prōzno znojs kaj indzij: wodzionka, zupa z ajnlaufem, oberiba, karbinadle, szałoty, gumiklyjzy, kołocze, zinsty i hauskyjzy to ino cympel kuchynij gōr lodowyj, kerõ bydziecie mogli sami narychtować we włŏsnyj kuchnie! Bez patrzynie na sprawã tymatycznie, znojdymy sam jŏdła praktycznie na kożdõ przileżytość. Bydōm tōż śniŏdaniŏ, ôbiady, wieczerze, ciasta i zisty, a tyż odświętne jŏdła (ôsobny rozdzioł poświyncōno było Bożymu Narodzyniu i niydziele, co pod kōntym odświętnych jŏdeł na tyn dziyń tydnia ôd dycki mŏ na Ślōnsku ôsobliwe plac). Niy braknie tyż absolutnie zdatnyj na Ślōnsku rolady z kluskami i z modrą kapustōm (!), a tyż tymatycznych, kuchynich ôdniesiyń do cołkiego roku i do smakōw z dzieciństwa. Krōtko bezgŏdanie : palce lizać! Niy ôstŏwŏ nic inkszego, jak winszować smakowitego kożdymu, fto siōngnie po tã fantastycznõ ksiōnżkã, kerŏ je czymś wiyncyj, aniżeli ino jeszcze jednã ksiōnżkōm kucharkōm. Je to pōniywŏż tyż piykny, widziany bez pryzmat kuchnie ôbrŏz Ślōnskŏ i tego, jak barzo familijny je to regiōn. Wzniōsek je jedyn: bez żołōndek idzie dotrzeć niy ino do serca - idzie dotrzeć tyż do głymbie włŏsnyj dusze. https://cosnapolce.blogspot.com/2023/04/moja-babcia-gotowaa-dla-gierka.html