Publikacje

Klan wampirów grasuje na Śląsku!

Z licznej gromady wampirów pozostają już tylko dwaj krwiopijcy Paul i Erwin. Są już bardzo starzy, nieporadni i... słabi. W szybkim tempie tracą swą nadzwyczajną moc. Są świadomi, że jeśli nie napiją się krwi, wnet nastąpi ich kres i przemienią się w dwie... kupki popiołu. Powracają na swój rodzinny Górny Śląsk, aby tam dopełnić swego wampirzego żywota.

Czy tak się stanie?... Skąd się nagle wziął siejący strach, przerażenie i trwogę, Klan Wampirów?... Czy odważna grupa Ślązaków poradzi sobie z krwawymi upiorami?...

O tym dowiecie się z tej książki opowiadającej historię groźnej, a zarazem i... wesołej drużyny krwiopijców.

Zabawny strach - oto klimat czarnej komedii "Klan Wampirów".

Dwujęzyczne życiorysy wybitnych 23 kobiet ze Śląska, przygotowane pod redakcją prof. Joanny Rostropowicz i Manfreda Kutymy.

Język: polski i niemiecki

Strony: 412

Oprawa: broszurowa

Dziesięć wyjątkowych kobiet ze Śląska. Każda osiągnęła wielki sukces.
Piosenkarki Anna Wyszkoni, Katarzyna Groniec i Kasia Moś, Miss Polonia Karina Wojciechowska, aktorka Jolanta Fraszyńska, bizneswoman Marta Frank, pisarka Anna Diewit-Meller, prezenterki i dziennikarki Agnieszka Hyży i Anna Popek oraz finalista Master Chefa Kinga Paruzel wszystkie bohaterki tej książki podkreślają, że Śląsk zajmuje w ich sercu ważne miejsce. Dziesięć niezwykłych rozmów, dzięki którym poznasz bliżej śląskie kobiety sukcesu.

Futurystyczno-nostalgiczna powieść z Ziemi Hulczyńskiej, śląskich przedmieść Ostrawy:

Unia Europejska przekształca się w państwo federalne. W Polsce niespodziewanie ogromny sukces wyborczy odnoszą śląscy separatyści. Ich liderka zostaje w tajemniczych okolicznościach zamordowana. A co z tym wszystkim wspólnego ma stary Johan i jego oczko wodne na przedmieściach Ostrawy? Czy w cieniu wielkiej polityki i futurystycznej kolejki linowej jest miejsce dla huciŏrza, co ô żŏdnyj nŏrodowyj świadōmości nic niy wiy? Wciągająca transgraniczna śląska opowieść z niedalekiej przyszłości. 

Petr Čichoň – ur. 1969, poeta, prozaik i muzyk z ostrawskimi korzeniami, od lat mieszka w Brnie, gdzie prowadzi własne biuro architektoniczne. Chwytając za pióro wciąż powraca do hulczyńskiego hajmatu. Swoje wierze publikował m.in. w czasopismach Tvar, Host, Box, Nové knihy, Labyrint, Signum. Zapisał się na literackiej mapie regionu czesko-niemieckim tomikiem poetyckim Pruské balady – Preussische Balladen (2006), a także Slezským románem (Śląska powieść, 2011), w którym pochylił się nad skomplikowanymi losami Hulczynian w trakcie drugiej wojny światowej oraz wykorzystał wątki oparte na historii Hansa Kammlera, inżyniera w służbie SS odpowiedzialnego m.in. za prace nad Wunderwaffe. W wydanej w 2020 roku powieści Lanovka nad Landekem przenosi nas na peryferia ziemi hulczyńskiej, które wchłonęła Ostrawa.

Recenzja na podstawie czesko-śląskiego wydania tutaj.

Wydruk w formacie A4 flagi Gōrnego Ślōnska do kolorowania.

Idealny do przekazywania wiedzy o naszym regionie najmłodszym.

Wydruk w formacie A4 godła Gōrnego Ślōnska do pokolorowania.

Idealny do przekazywania wiedzy o naszym regionie najmłodszym.

Każdy świadomy Ślązak kojarzy nazwisko komendanta powojennego polskiego komunistycznego obozu na Zgodzie - Salomona Morela. Na rynku wydawniczym pojawiła się wstrząsająca opowieść o nierozliczonych zbrodniach popełnianych w polskim mundurze.

Czy młody Szlomo ukrywający się w oborze albo w sosnowym lesie spodziewał się, że zamieszka tuż obok obozu ogrodzonego drutem pod napięciem? I że będzie tam żyć bez strachu, za to inni będą się bać jego?
Salomon Morel: Żyd i Polak, ofiara i oprawca... W czasie wojny w bestialski sposób zamordowano jego najbliższą rodzinę. Po wojnie on sam został słynącym z okrucieństwa komendantem obozu pracy Zgoda w Świętochłowicach, w którym po upadku III Rzeszy przetrzymywano w strasznych warunkach, głodzono, gwałcono i torturowano Ślązaków. Potem był funkcjonariuszem w więzieniu dla młodocianych w Jaworznie, gdzie próbowano ich nawracać na jedynie słuszne poglądy polityczne. (...)
W obozie Zgoda Salomon Morel kazał więźniom śpiewać nazistowskie piosenki, po czym ich bezlitośnie katował. W więzieniu w Jaworznie na jego rozkaz maltretowano nastoletnich działaczy antykomunistycznego podziemia. Anna Malinowska z reporterską precyzją rekonstruuje jego życie. Od Garbowa na Lubelszczyźnie, gdzie podczas wojny zamordowano jego żydowską rodzinę, po mieszkanie w katowickiej kamienicy, które w latach 90. opuścił w pośpiechu, uciekając przed przeszłością.

Strony: 416

Autor: Anna Malinowska

Dejcie pozōr! Po latach pauzy yntlich piōnty tom przigōd Kōmisorza Hanusika!

We Londynie ftoś morduje uwożano ślōnsko gyszefciorka, abo, jak to niykere godajōm, biznesbaba. Policaje hned prziłażōm ku tymu, co ftoś morduje Ślōnzokōw, kere niy żyjōm zgodnie ze tradycyjnymi ślōnskimi zwykami. Kōmisorz Hanusik i jego kamraty muszōm zadać sie pytanie: czy ślōnske tradycyje sōm wert tego, coby skuli nich mordować ludziōw? Do tego mōmy nowego policaja, kery przikludziōł sie sam ze Dalekigo Wschodu (nale takigo richtiś dalekigo, a niy ino ze Sosnowca), no i piyrszo ślōnsko sekta, kero mo swoje relikwie: karminadla zachachmynconego ze planu filmowego Kazimierza Kutza i ôgon ôd Łyska z Pokładu Idy.

Publikacja omawiająca historię, współczesność i perspektywy rozwoju różnych gałęzi transportu na całym Śląsku (w granicach “śląskich” województw, jakie funkcjonowały przed reformą administracyjną), włącznie z zagadnieniem przejść granicznych. Szczególnie dużo uwagi poświęcił autor transportowi kolejowemu. Opracowanie przedstawia stopień zainwestowania infrastruktury komunikacyjnej w roku 2000, jej braki i priorytety inwestycyjne w sytuacji recesji i braku kapitału inwestycyjnego.

Publikacja pokonferencyjna Instytutu Śląskiego z Opola:

Europa po traktacie
Stefan M. Grochalski – Traktat wersalski – traktat nowatorski – traktat progresywny
Klaus Ziemer – Traktat wersalski i trudne początki Republiki Weimarskiej (1919–1923)
Ryszard Kaczmarek – Europa po traktacie wersalskim. Stanowisko mocarstw w stosunku do powstań śląskich w latach 1919–1921

Wersalskie wizje i zagrożenia nowego ładu w Europie
Eckart Conze – Zdyskredytowany pokój. Odbiór traktatu wersalskiego w Niemczech (1919–1939)
Aleksander Kwiatek – Idea wersalska jako konstrukt myśli politycznej II RP
Zdeněk Jirásek – Czesi i Niemcy w pierwszej Czechosłowacji – między koegzystencją a konfliktem

Nowe państwa i społeczeństwa w nowej erze. Zmiany cywilizacyjne w Polsce, Niemczech i Czechosłowacji po 1919 roku
Maciej Górny – Nowy ład w Europie Środkowo-Wschodniej na drodze od faktów do rytuału
Arkadiusz Stempin – Kultura przemocy w Niemczech po 1918 roku jako spuścizna I wojny światowej

Obywatel wobec odwrotu od demokratyzacji
Piotr Madajczyk – Demokracja a przemoc – wpływ I wojny światowej
Piotr Pałys – Sprawa Łużyc w Paryżu. Przykład politycznego altruizmu czy wyrachowania?

„Kordian” Juliusza Słowackiego to dramat romantyczny wydany w Paryżu w 1834 r., ukazujący losy młodego bohatera, który po rozczarowaniach miłosnych i duchowych wyrusza w podróż po Europie, by odnaleźć sens życia. Na tle dramatycznych wydarzeń pierwszej połowy XIX wieku, głównie upadku powstania listopadowego, Kordian zmaga się z pytaniem o własną tożsamość i rolę jednostki w walce o wolność narodu. Staje przed misją, która przekracza jego siły – próbą zamachu na cara.

W przekładzie Syniawy dramat pozwala na ożywienie odbioru kultury dawnej. Nabiera on świeżości i nowej ekspresji, jakby romantyczny buntownik przemawiał dziś głosem Śląska, także jego językiem czy obrazowością. Próba opowiedzenia „Kordiana” na nowo – we współczesnej, wybijającej się na niepodległość i wzbudzającej rozmaite emocje śląszczyźnie – jest zaproszeniem do rewizji paradygmatu romantycznego, postawienia pytania o jego wspólnototwórczą rolę we współczesności.

Człowiek pełen sprzeczności. Wychował się w robotniczej rodzinie, ale nad pracę na kopalni przedłożył wykształcenie. Katolik, co jednak nie przeszkodziło mu wdawać się w spory z Kościołem. Chadek albo endek trudno jednoznacznie stwierdzić. Umiał zjednywać sobie ludzi, ale równie łatwo przychodziło mu przysparzanie sobie wrogów. Gdy przemawiał, hipnotyzował tłumy. Nie uznawał kompromisów. Jedni go czcili i widzieli w nim wielkiego przywódcę, drudzy nienawidzili i odmawiali jakichkolwiek zasług. Był niewątpliwie jedną z najbardziej charyzmatycznych, wielowymiarowych i skomplikowanych postaci polskiej polityki.

Książka Józefa Krzyka i Barbary Szmatloch to reporterska opowieść biograficzna o Wojciechu Korfantym. Autorzy podążają jego losami tak politycznymi, jak osobistymi świetnie rysując tło historyczne tamtych czasów, pokazują złożoność relacji śląsko-polsko-niemieckich oraz cynizm sanacyjnych elit. Nie wystawiają politykowi laurki, nie boją się pisać o trudnych momentach jego życia. Korfanty. Silna bestia to by użyć słów wnuka Feliksa uczciwy i rzetelny obraz człowieka, którego bezkompromisowość doprowadziła do rzeczy wielkich.

Janusz (lub Jan) Dobry (ok. 1455/1460 27 marca 1532) był ostatnim przedstawicielem linii Piastów opolskich. Inaczej niż jego młodszy brat i współwładca Mikołaj II, którego porywcze cechy charakteru zaprowadziły w 1497 r. na szafot, książę Janusz jawił się jako człowiek łagodny, spokojny, opanowany i przewidywalny takim też go widzieli nowożytni kronikarze śląscy. Obraz ten potwierdza zachowany materiał dyplomatyczny.

Unikając uwikłania w konflikty zbrojne, Janusz dał się poznać jako dobry gospodarz swego księstwa, dzięki czemu pozytywnie zapisał się w historii. Udało mu się zjednoczyć większość ziem rozdrobnionego politycznie w XIV i XV w. Górnego Śląska, na koniec przyłączając w 1521 r. do swego władztwa Racibórz. Ukoronowaniem jego działalności była kodyfikacja miejscowego prawa górniczego w postaci Ordunku Gornego z 1528 r., którego był współautorem, a przede wszystkim spisanie zagadnień ustrojowych księstw opolskiego i raciborskiego w wielkim przywileju ziemskim z 1531 r.

Niniejsza praca jest pierwszą naukową monografią dotyczącą Janusza Dobrego. Autor oparł swe badania na szerokiej bazie źródłowej, co umożliwiło weryfikację wielu obiegowych opinii na temat ostatniego piastowskiego władcy Opola i Raciborza.

Rozpad państwa polskiego w II połowie XII w. objawiający się upadkiem władzy centralnej, skutkował wyodrębnieniem się samodzielnych księstw, w których władzę przejmowali przedstawiciele rozradzającej się dynastii Piastów. W tych okolicznościach pojawiło się też księstwo raciborskie, jako jedno z tych, których geneza tkwiła w konfliktach dynastycznych powodowanych ambicją poszczególnych książąt. Prezentowana publikacja zawiera sylwetki 25 najważniejszych książąt i księżnych raciborskich, od końca XIII w., do początku XVI w., zaprezentowanych na tle ważnych wydarzeń politycznych, gospodarczych, kulturowych i społecznych. Biogramy książąt powstały przede wszystkim w oparciu o źródła (archiwalne i drukowane) oraz o najnowsze ustalenia historiografii, w tym własne badania Autora, profesora Jerzego Sperki.

Początek XX w. to czas rozwoju, specjalizacji i profesjonalizacji książek kucharskich. Zmienia się podejście do sztuki kulinarnej. Powstają szkoły gotowania, które wydają własne książki kucharskie kierowane do gospodyń domowych. W ten nurt wpisuje się doskonale Maria Wurst, nauczycielka gospodarstwa domowego z Opola, i jej Książka kucharska dla szkoły i domu.

Chociaż nie brakuje książek kucharskich, to jednak wydaje się nie dostawać książki kucharskiej pasującej do naszej górnośląskiej ojczyzny, z wypróbowanymi receptami kuchni mieszczańskiej. Często byłam pytana o taką książkę (...), z tej przyczyny napisałam więc niniejszą pracę.

Maria Wurst, 1911

Publikacja polsko-niemiecka.

"Księgi" Adama Boberskiego to literacki kalejdoskop, który wciąga czytelnika w wir postmodernistycznej prozy. To dzieło, które wymyka się prostym klasyfikacjom, łącząc w sobie elementy fantastyki, filozofii i popkultury w fascynującą całość.

Autor tworzy gęstą sieć odniesień literackich i kulturowych, prowadząc nas przez labirynt opowieści, cytatów i aluzji. Od wrażliwego rzeźnika, którego historia przywodzi na myśl bohaterów Dostojewskiego, po magiczną wieś Powitną, przypominającą Macondo Márqueza - każda strona tej książki jest pełna niespodzianek i intelektualnych wyzwań.

Boberski mistrzowsko żongluje konwencjami, tworząc "galopujący postmodernistyczny kolaż nawiązań i odwiązań". Jego proza zmusza czytelnika do wysiłku, do przypominania sobie dawno czytanych lektur i oglądanych filmów, ale nagrodą jest niezwykłe doświadczenie czytelnicze.

"Księgi" to nie tylko popis erudycji - to również głęboka refleksja nad kondycją człowieka, religią i kulturą.

 To literatura, która nie boi się zadawać trudnych pytań i kwestionować utarte schematy myślowe.

Styl Boberskiego, określany mianem "boberszczyzny", jest wyrazisty i niezapomniany. Jego "zwariowany ton osobistej gawędy" łączy to, co polskie i arcypolskie, z tym, co ludzkie i arcyludzkie, tworząc unikalne literackie doświadczenie. "Księgi" to lektura wymagająca, ale niezwykle satysfakcjonująca.

To książka dla tych, którzy cenią literaturę ambitną, pełną odniesień i ukrytych znaczeń. Jak napisał Bruno S., "Mocarne. Boberski ustanowił nowe regiony herezji. Krzepią serca zmarłych."

Jeśli jesteś gotów na "apokryficzny zawrót głowy wzbudzony w centryfudze tekstów i kontekstów", jak określił to Stanisław L., "Księgi" Adama Boberskiego są lekturą obowiązkową. To dzieło, które zostanie z tobą na długo po przewróceniu ostatniej strony, zmuszając do refleksji i ponownego przemyślenia tego, co wydawało się oczywiste.

Martin Vrána dorasta na ostrawskim blokowisku w ponurych czasach realnego socjalizmu, nowa rzeczywistość lat dziewięćdziesiątych okazuje się jednak niewiele radośniejsza... Kto nam kazał tu żyć? Tu, wśród krzaków, których ogołocone gałęzie przyodziały się teraz w strzępy plastikowych worków. Tu, gdzie płaty żelaza kruszą się od rdzy, gdzie żelazo jest zmęczone, barierka wygięta, szyny puste, domy zamknięte, okna mętne i brudne od nieprzyjaznych spojrzeń i ciągłego gapienia się na niskie niebo, z którego sączy się paskudna marcowa mżawka.

Martina i innych bohaterów książki Którędy szedł anioł spotykamy w przełomowych dla nich momentach, kiedy wszystko, na czym opierali swoje dotychczasowe życie, nagle zostaje podane w wątpliwość. Bohaterowie powieści, zwyczajni ludzie, nierzadko ciężko doświadczeni przez los, zabierają nas w świat pełen surowego piękna, melancholijnych i ciemnych, jakby wiecznie przyprószonych sadzą obrazów górniczego miasta. Świat przerażający i pusty, a jednak zdaje się mówić Balabán stworzony po to, by się w nim zadomowić. Mimo wszystko.

Którędy szedł anioł to trzecia książka Jana Balabána w Polsce, poprzednie Wakacje/ Możliwe, że odchodzimy (2011, Afera) i Zapytaj taty (2013, Książkowe Klimaty) zyskały uznanie czytelników i krytyki.